'......క్షమించని

కులాల ప్రసక్తి'

రెండో రంగం :

మెట్లెక్కి బ్యాంకులోకి వస్తున్నాడో రైతు--దాదాపు 50 యేళ్ళు వుంటాయి, అడ్డపంచి పైకి మడిచి కట్టి, తలకి గుడ్డ చుట్టి, తెల్లచొక్కామీద బురద మరకలతో!

బ్యాంకు జవాను--'దించు! దించయ్యా పంచెని!' అన్నాడు. కంగారుగా పంచెని దించేశాడు రైతు. 'తలగుడ్డ తియ్యి! బ్యాంకులోకి వచ్చినా మర్యాద తెలియదు!' అనగానే, తలగుడ్డ తీసి చంకలో ఇరికించాడు ఆ రైతు. 

ఫీల్డాఫీసరు యెదురుగా నించొని, 'సార్! మా పంట ఋణాలు చెల్లించేసి పదిహేనురోజులు పైన అయ్యింది. మళ్ళీ వర్షాలు పడుతున్నాయి. దుక్కి దున్ని సిధ్ధం చేశాము. విత్తనాలకి డబ్బు కావాలి. ఇన్నాళ్ళూ కొత్త మేనేజరు రావాలని ఋణాలు ఇవ్వలేదు. ఇప్పుడైనా........' అంటూంటే--

ఫీల్డాఫీసరు, 'ఇవాళ సోమవారం! ఇవాళెవరు రమ్మన్నారు నిన్ను?' అన్నాడు.

'కొత్త మేనేజరు సోమవారం వస్తాడంటే......'

'అవునయ్యా! అన్నాడు. కానీ ఈ ముష్టి వూరుకి యెవరు వస్తారు? జోనల్ ఆఫీసు లో రిపోర్టు చేసి, అక్కణ్ణించే ఇంకోవూరుకి మార్పించుకొని వెళ్ళిపోయాడు ఆయన! మళ్ళీ ఇంకొకర్ని వెయ్యాలి, ఆయన రావాలి.......చూద్దాం.....మళ్ళీ వచ్చే మంగళవారం రండి.' అనేశాడు.

(నేను ఆ బ్రాంచిలో చేరి రెండురోజులే అయ్యింది. తరవాత తెలిసింది ఆ రైతు ఓ 50 యెకరాలకి ఆసామీ అని! ఆ జిల్లాలో 50 యెకరాలంటే, కృష్ణా గోదావరి జిల్లాల్లో 5 యెకరాలకి సమానం! అయినా, పెద్ద రైతే కదా? వాళ్ళ వూరు బ్యాంకు వున్న వూరు నించి ఓ 15 కిలోలు వుంటుందిట. ఆ రోజు ఆయన ఇంకెవరిదో మోటార్ సైకిల్ మీద  లిఫ్ట్ అడిగి, బ్యాంకుకి వస్తూంటే, ఓ లారీ వీళ్ళమీద రోడ్డు గుంటల్లో వున్న బురద వర్షపునీరు చిమ్మేసి, వెళ్ళిపోయిందట!)

మరో పదిహేనురోజులకి కూడా కొత్త మేనేజరు రాలేదు. రైతులు వాళ్ళ పాట్లు వాళ్ళు పడ్డారు.

ఈ రంగం లో బ్యాంకు జవానూ, ఫీల్డాఫీసరూ ఇద్దరూ దళితులు. ఆ రైతు అగ్రవర్ణం వాడు.

మరెందుకలగ?

--మిగతా మరోసారి