చవితి అయ్యింది.

నిమజ్జనాలు 

...........మొదలయ్యాయి.

ఓ యాభయ్యేళ్ల క్రితం ఈ నిమజ్జనాల వెర్రి వుండేది కాదు. జనాలు డబ్బుతో అంత వొళ్లు వాచీ లేరు.

చవితికి పెద్ద ఖర్చల్లా, వినాయకుడి బొమ్మ కొనడమే.

కుండలు చేసే కుమ్మరులే, చెక్క అచ్చులమధ్య మట్టితో వినాయకుడి బొమ్మ చేసి, ఆవఁ లో కాల్చి, వాటికి నీటి రంగులు వేసి, బజార్లో అమ్మేవారు. నాకు తెలిసినప్పటినించీ ఓ పెద్ద సైజు బొమ్మ ఖరీదు ఆరణాలు. చిన్న సైజు పావలా. 

(రెండే సైజులు--చిన్న సైజు అంటే ఆరంగుళాలు యెత్తు--చిన్న గుండ్రటి పీఠం మీద ముందుభాగం చక్కగా చెక్కి వుండేది--వెనక వైపు యేమీ వుండేది కాదు. పెద్దసైజు 9 అంగుళాల యెత్తు, నలుచదరం పీఠం పై కూచొన్నట్టు, వెనుక వైపు కూడా వినాయకుడి వీపూ, జుట్టూ అన్నీ వుండేవి.)

పూజా అవీ అయిపోయాక, మర్నాడు పత్రీ వగైరా కాలవలో కలిపేసి, బొమ్మని సిం హద్వారం పైన వుండే గూడుబల్ల మీద చేర్చేవారు. అలా ప్రతి యేటివీ ఓ యేడెనిమిది బొమ్మలు వుంటుండేవి ప్రతీ యింట్లో--పగిలినవి పోగా.

యే సంవత్సరమైనా బొమ్మ కొనడానికి తాహతు సరిపోకపోతే, క్రితం యేడాది బొమ్మని దింపి, దానికే పూజ చేసేవారు.

చైనా యుధ్ధం టైములోననుకుంటా, ఒకేసారి బొమ్మ రేటు రెండురూపాయలకి పెరిగిపోతే, ఓ రెండు సంవత్సరాలు మేము కూడా పాత బొమ్మకే పూజలు చేసుకొని, మళ్లీ గొడుగు బల్ల యెక్కించేశాము.

అప్పటికే, ఆ ఆరణాలు పెట్టి కూడా బొమ్మ కొనుక్కోలేనివాళ్లు, ముఖ్యం గా బ్రాహ్మణులు (అప్పట్లో బ్రాహ్మణులే ఈ పూజ చేసుకొనేవారు ఇంట్లో--సామూహికం గా వూరికో చోట పందిరిలో చేశేవారు) 'మట్టి బొమ్మే శ్రేష్ఠం' అంటూ కాలవలోని రేగడి మట్టితో తమకు వచ్చిన ఆకారం లో బొమ్మని చేసి, పూజ చేసుకొనేవారు. వాళ్లే, మరునాడు, 'మట్టి మట్టిలో కలవాల్సిందే' అంటూ ఆ బొమ్మల్ని మళ్లీ కాలవలో పారేసేవారు. 

అలా మొదలయ్యాయన్నమాట ఈ నిమజ్జనాలు.

ఇక, మా యేలూరు బిర్లా భవన్ ప్రాంతం లోని వినాయకుణ్ణి, 19-09-2010 న 800 కేజీల కూరగాయలతో, శాకాంబరుణ్ణి చేశారట.

(ఆహార ద్రవ్యోల్బణం ఇప్పట్లో దిగి వస్తుందని ఆశలు పెట్టుకోనఖ్ఖర్లేదన్నమాట)

ఇక, రాష్ట్రం లో సోమవారం 20-09-2010 నాటి నిమజ్జనం స్కోరు 11 మంది మృతీ, నలుగురు గల్లంతూ!

ప్రకాశం జిల్లా, కొత్తపట్నం వద్ద 25 మంది, మునిగి కొట్టుకుపోతే, మత్స్యకారులు రక్షించారు.

యేర్పాట్లని బట్టి చూస్తే, ఈ సారి హైదరాబాదు డకౌట్ అవుతుందని ఆశిద్దాం.

20-09-2010 నే రైల్వేల స్కోరు--మధ్య ప్రదేశ్ లో 23 మంది మృతీ, 51 మందికి తీవ్రగాయలూ.