సూడో.....

హేతువాదులు!

మా ఫ్రెండు ఒకతను వుండేవాడు—ఇప్పుడూ వుండే వుంటాడు—అంటే, మాకు బాగా తెలిసిన మా వూరి అమ్మాయిని, (పెద్దలు కుదిర్చిన సంబంధమే) పెళ్ళి చేసుకొని, మాకు ఫ్రెండు అయ్యాడ—‘వటకాళేశ్వరుడు‘ అని!

వాళ్ళ పెళ్ళి యెలా జరిగిందనుకున్నారు?—విజయవాడలో నాస్తిక కేంద్రం లో, డాక్టరు సమరం గారూ, ఇతర నాస్తికుల, హేతువాదుల సమక్షం లో, కూరగాయల దండలు మార్చుకొని!

వాళ్ళది యేలూరు దగ్గర యేదో వూరు—అక్కడ ఓ వట వృక్షం క్రింద ఓ శివలింగం ‘కాళేశ్వరుడు’ పేర వుండేదట! (వట వృక్షం అంటే రావి చెట్టేనా?!) అందుకని అతనికి ‘వటకాళేశ్వరుడు’ అని పేరు పెట్టారట! క్లాసు పిల్లలు, ‘ఒరే వటా!’ అనో, ‘ఒరే వట్టా!’ అనో పిలిచేవారు(ట)! పెద్దవాళ్ళైతే, ‘ఒరే వట్టూ’ అనేవారట! ‘నేను చిన్నప్పటినించీ నాస్తికుణ్ణి, హేతువాదిని! అందుకని నన్నెవరెలా పిలిచినా, నాకేమీ వూడదుగా!’ అనేవాడు!

సరే, పెళ్ళయ్యాక, ఆ అమ్మాయి కాపురానికి వెళ్ళాక (అతని వుద్యోగం యేలూరు లో కాబట్టి, ఓ బొమ్మరిల్లు లాంటి యిల్లు అద్దెకి తీసుకొని, ‘చిలకపచ్చ కాపురం’ మొదలు పెట్టారు!

ఓ ఆర్నెల్ల తరవాత, ఆ అమ్మాయి యెవరిదో పెళ్ళికో, మరే కారణంతోనో మా వూరు వచ్చినప్పుడు, ‘అదేంటో అన్నయ్యా! ఆయనకి నిలకడ లేదు! చాలా భయం గా వుంటుంది!’ అని వాపోయింది! సంగతేమిటని ఆరా తీస్తే, అంత నాస్తికుడూ, రోజు రెండు పూట్లా సంధ్యావందనం చేస్తాడట! పోనీలే, బ్రాహ్మణ పుటక కదా, ఫర్వాలేదు అనుకొంటే, ఈ యోగా అనీ, ఆ యోగా అనీ, రకరకాల చేష్టలు చేశేవాడట!

ఆ మర్నాడెప్పుడో ఆయన కూడా రాగానే, ‘బావగారూ! యేమిటి—యోగాలేవో చేస్తున్నారట—కాస్త మాక్కూడా నేర్ప కూడదూ?’ అని సరదాగా పలకరించాను.

‘అవీ—గురువు ముఖతహా వుపదేశం పొందాలండి!’ అని చెప్పి, నాకు ఫలానా బాబాగారు వుపదేశం చేశారు—అసలు యేమిటంటే, మనకి ఒక అక్షరం, ‘ఓం’, ‘హ్రీం’, ‘శ్రీం’, ‘క్లీం’—లాంటిదొకటి చెవిలో వుపడేశిస్తారన్నమాట! దాన్ని, మనం మన దృష్టి భౄ మధ్యంలో వుంచి, ఆ అక్షరాన్ని పదే పదే మనసులోనే వుచ్చరించుకుంటూ వుంటే, కాసేపటికి ఓ దివ్యానందం కలుగుతుంది!’ అన్నాడు!

నేను సరదాగా, ‘అసలు మనదారిని మనం హాయిగా వుండక, ఈ బాధంతా యెందుకు?’ అంటే, ‘ఈ యోగా చెయ్యగానే, మనసుకి యెక్కడలేని ప్రశాంతత వస్తుంది! హాయిగా వుంటుంది. యేవిధమైన వత్తిడులూ, టెన్షన్లూ వుండవు!’ అన్నాడు!

‘అయ్యా! మీకేమి టెన్షన్లు వున్నాయి? మీరు చేసేది స్కూల్లో వుపాధ్యాయులుగా! కేర్ ఫ్రీ జాబ్! మరి బ్యాంకులో పదిమందికి ఒకేసారి సమాధానం చెపుతూ, అందరినీ సంతృప్తిపరచడానికి నేను యెంత టెన్షన్ పడాలి? అయినా, అలాంటి పరిస్థితి వస్తే, ఆ చోటు నించి కొంత దూరం వెళ్ళి, ఒక సిగరెట్టు వెలిగించుకొని, ఓ దమ్ములాగి చిటిక వెయ్యగానే, యెంత టెన్షనైనా దూరమయిపోతుంది నాకు! దీని కోసం, గంటలతరబడి యోగాలూ, వుప్పుదేశాలూ యెందుకండీ!’ అని కాస్త గడ్డి పెట్టాను!

‘అబ్బే! మీరు తక్కువగా అంచనా వేస్తున్నారు! మహేష్ యోగి శిష్యులు గాలిలో యెగురుతున్నారు తెలుసా!’ అన్నాడు.

‘వాడి శిష్యుల గొడవెందుకు—వాడు గాలిలో యెగరగలడా? గలిగితే, పధ్నాలుగో యెన్నో ‘రోల్స్ రాయిస్’ కార్లు యెందుకు? ప్రైవేటు జట్ విమానమెందుకు? జనాలు వెర్రివాళ్ళా? వాడి శిష్యులు వాడిని మించిన వాళ్ళా? అయితే ఒక్కణ్ణైనా యెగురుకుంటూ ఇండియాకి రమ్మనండి!’ అనేసరికి ఇక నోరెత్తలేదు!

మూడేళ్ళు తిరిగేసరికి, పాపం ఆ అమ్మాయి తన బీ యే డిగ్రీతో వేరే వూళ్ళో ఓ కాన్వెంట్ లో టీచరు వుద్యోగం చూసుకొని, వొంటరి జీవితానికి అలవాటు పడింది!

మరి ‘వట్టు’ యేమయ్యాడో—అప్పటినించీ మాకు తెలీదు!