బ్యాంక్

దీనికి తెలుగులో మన 'పారిభాషిక భాషా పద కోశం' కూడా సరైన పదం ఇవ్వలేక పోయింది! భాష పుట్టక క్రితమే, బ్యాంకింగ్ జరిగేదట! ఒక చెట్టు బెరడు మీద, అప్పు ఇచ్చిన వాడికి ఓ గుర్తూ, తీసుకున్నవాడికో గుర్తూ, తీసుకున్న మొత్తానికో గుర్తూ, తీర్చవలసిన గడువుకో గుర్తూ, ప్రతిఫలం యేమైనా అనుకుంటే దానికో గుర్తూ—ఇలా గుర్తులు వేసి, దాన్ని నిలువుగా సరిగ్గా సగానికి చీల్చి, ఋణ దాత దగ్గరోటీ, గ్రహీత దగ్గరోటీ పెట్టుకునేవారట—సాక్షికో గుర్తు తో సహా! అదీ బ్యాంకింగుకి ఆది! ఇకపోతే, మన తొలి తెలుగు నవల ‘రాజశేఖర చరిత్రం’ లో గానీ, తొలి తెలుగు నాటకం ‘కన్యాశుల్కం’ లో గానీ బ్యాంకుల ప్రసక్తి రాలేదు! చిలకమర్తివారి గణపతిలో మాత్రం, వాళ్ళ తాత పునహా, సతారాల్లో (పెళ్ళికోసం) సంపాదించిన సొమ్ము ‘నారాయణ కర్ను’ గారి మీద ‘దర్శన హుండి’ వ్రాయించి తెచ్చుకున్నాడు గానీ, నారాయణ కర్ను గారిని బ్యాంకరు అని వ్రాయలేదు! మన తొలి తెలుగు బ్యాంకరు శ్రీ భోగరాజు పట్టాభి శీతారామయ్య గారు సైతం, ఆంధ్రా బ్యాంక్, భారత లక్ష్మీ బ్యాంక్ అనే పెట్టారుగానీ, తెలుగు పదం సూచించలేదు! గౌరవ తెలుగు పండితులెవరైనా, లేదా రీసెర్చ్ స్కాలర్లెవరైనా ఈ విషయం లో పరిశోధిస్తే, వాళ్ళకి డాక్టరేటు రావడమే కాదు—మనం కూడా సంతోషిస్తాం! అవునా? పీ. ఎస్.:- మన తాతల కాలం లో వుంటూ వుండే ‘భోషాణం పెట్టె’ కన్నా పెద్ద బ్యాంకరు యెవరండీ?